Την Πέμπτη 18 Μαρτίου εγκαινιάζονται στην Αίθουσα Τέχνης “ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ δεξαμενή” (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι, τηλ: 210 7294342, 3, φαξ: 210 7293317, www.astrolavos.gr, gallery@astrolavos.gr, ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή: 10.30-15.00 & 18.00-21.00, Σάββατο: 10.30-15.00), η έκθεση ζωγραφικής της Αλεξάνδρας Νασιούλα,  με τίτλο: “ 8 “ και  η έκθεση ζωγραφικών κατασκευών του Γιάννη Γούτσια, με τίτλο: “ Κιβωτοί “.

Η Αλεξάνδρα Νασιούλα στη νέα της δουλειά παρουσιάζει σώματα και σώματα-τοπία, σε έργα μνημειακών διαστάσεων, με βάση το άσπρο, το μαύρο και το κόκκινο. Σώματα ως αρχετυπικά σύμβολα. Σώματα σε ορθή στάση (κατά Χάιντεγκερ), το Sten σχετίζεται με το Stare.
Στέκομαι όρθιος μόνος μου και το verbahen: διαρκώ (έννοια που συνδέεται με την πηγή φύσης).
Η ιδέα του στέκομαι όρθιος, η ιδέα της ζωής και η ιδέα του διαρκώ θεωρούνται στοιχεία και σύνολα νοημάτων από τα οποία η έννοια ‘είμαι’ αναδύεται ως ένα είδος αναγωγής που αγκαλιάζει τα σύνολα αυτών των νοημάτων.
Το σώμα ακόμα δημιουργείται ως οργανική ανάπτυξη των επιμέρους στοιχείων (υλικών και συμβολικών) σε ροή και η σχέση τους με τον υφιστάμενο χώρο, το σχήμα-φόρμα παραπέμπει σε μια συνθήκη-κατάσταση, με μεταβλητές σχέσεις και αναφορές (μήνυμα αναδημιουργίας).
Το σώμα αλλάζει – μεταβάλλεται, αναδιπλώνεται, μεταφέρεται από τον «πραγματικό χώρο» σε έναν τύπο αναλυτικό, ένα χώρο ανάστασης- ανάτασης του υλικού κόσμου.
Σώμα -τύπος
Σώμα -τελετουργία
Σώμα –μύθος
Σώμα –γυναίκα
Σώμα –ύλη
Σώμα σε Ανάλυση  (γοτθικό: Fra lusan: χάνω)
Ανα-τάση  (τάση από κάτω προς τα πάνω)
Ανάληψη (από κάτω λήψη από τα πάνω)
Το σώμα πότε σε αποσπασματική απεικόνιση πότε σε διάλυση και ανασύσταση (αναδημιουργία), σώμα σε ορθή στάση, νοηματοδοτεί ως νήμα στάθμης το μέτρο του κόσμου και όπως αναφέρει ο Greenaway: αν αφήσουμε το σώμα να πέσει μπορούμε να τα αφήσουμε όλα να πέσουν.
Το σώμα γεννά ιστορία, φέρει μνήμη, μεταφέρει μήνυμα, αποκαλύπτει το δεσμό του ανθρώπου με τον χώρο, δημιουργώντας έναν νέο χώρο δεσίματος-δεσμού, δημιουργεί εκ νέου μια εκλιπούσα νέα εικόνα δεσμού - το δεσμό του ανθρώπου ως υποκείμενο σε «διάτρητο» και «πλήρες», με το χώρο και τον χρόνο. Το σώμα τόπος έχει δημιουργηθεί αρχικά επάνω στο λευκό με την διαδικασία του επανεγγράψιμου, σβήσιμο - μαύρο - σβήσιμο – κόκκινο και φανερώνεται ως αποτύπωμα-ακτινογραφία-  «σώμα από μέσα και έξω» με ίχνη, χαράξεις και ροές με την πολλαπλότητα υλικών στοιχείων, υλικών που (συμβολικά) ανήκουν σε «διαφορετικούς κόσμους».

Στο μεσαίο επίπεδο της γκαλερί την ίδια περίοδο, παρουσιάζεται η έκθεση κατασκευών από χαρτί και χρώμα, του Γιάννη Γούτσια, με τίτλο: « Κιβωτοί». Μικρά θεατράκια με σκηνές και χώρους της καθημερινότητάς μας ή τοπία. Έργα-μινιατούρες από τα οποία αναδύεται μια αίσθηση χειρονακτικής απλότητας και προσωπικής εικαστικής γραφής, που βγαίνει στις 3 διαστάσεις. Στα έργα αυτά, οι σκηνές εκτυλίσσονται σε επάλληλα μεταξύ τους εικονιστικά πλάνα, ορισμένα από μικρά καθημερινά αντικείμενα, όπως ένα σκαμπώ, το τραπέζι, τα έργα ζωγραφικής στους τοίχους του εσωτερικού χώρου ή τα στοιχεία του φυσικού τοπίου. Ανεξαρτήτως της θεματογραφίας του κάθε έργου – μικρού κουτιού, μοιάζει το στοιχείο που κυριαρχεί, ο συνεκτικός τους κρίκος, να είναι η αίσθηση της ησυχίας, της ηρεμίας. Σαν η σιγή να απέκτησε σχήμα και να κλείστηκε σε ένα μικρό θεατράκι σκιών. Κάθε έργο του καλλιτέχνη περιχαρακώνει την ησυχία σε ένα κουτί, ένα προοπτικό κουτί που στη συνέχεια αναιρεί στο εσωτερικό του τη μία και μοναδική εστία.
Ο καλλιτέχνης παίζει με την ιδέα της προοπτικής, παραθέτοντας φιγούρες αντικειμένων που παραπέμπουν στον Καραγκιόζη, μα εδώ υπάρχει σε αντίθεση με το θέατρο Σκιών η απουσία της ανθρώπινης φιγούρας, ένας ηχηρός υπαινιγμός σε ένα σιωπηλό ανθρώπινο τοπίο της καθημερινής ζωής. Οι χώροι που κινούμαστε μετατρέπονται σε σκηνικά, φτιαγμένα από χαρτόνι τοποθετημένα σε διαφορετικά επίπεδα, το χρώμα πλακάτο και μετά ο σχεδιασμός με μαύρο περίγραμμα που κυκλώνει τις μνήμες, τις εντάσεις και ισχυροποιεί τη σιωπή. Ο τρισδιάστατος χώρος κατασκευάζεται από δισδιάστατες χαρτοκοπτικές «άψυχες» φιγούρες αντικειμένων, που δημιουργούν μαγικά «έμψυχα» δωμάτια, δωμάτια που έζησε ή ονειρεύτηκε να ζήσει, και τοπία, αστικά τοπία της καθημερινότητάς του, που τα μετέτρεψε σε μυθολογικούς τόπους της προσωπικής του πορείας. Κουτιά έφτιαξαν και ο Τζόζεφ Κορνέλ, o Μαρσέλ Ντυσάν, ο Αλέξης Ακριθάκης, ο Γιάννης Τσαρούχης και σε αυτήν την ιδέα της ένταξης του έργου σε ένα κιβώτιο, ακολουθεί και ο Γούτσιας, καταθέτοντας ευρηματικά τη δική του εικαστική μυθολογία με αναφορές στον εξπρεσσιονισμό, τη λαϊκή Τέχνη διαφορετικών λαών και πολιτισμών και το Θέατρο Σκιών, δημιουργώντας μια προσωπική, δική του, Γεωμετρία του Σύμπαντος.

Διάρκεια εκθέσεων: έως Σάββατο 24 Απριλίου 2010.