«Το μόνο σημαίνον χρώμα από πάντα στη δουλειά μου, το κόκκινο.
Όλα τα άλλα αποχρώσεις στην υπηρεσία της διήγησης
ή το πολύ, αναπόφευκτα τοπικά»

Ο Κώστας Τσόκλης στην πορεία του, υπήρξε απ' τους καλλιτέχνες εκείνους των οποίων το έργο, αν και φαινομενικά και μορφοπλαστικά κατ'εξοχήν εικαστικό, είχε πάντα και πίσω από κάθε έργο, πορεία, δράση του, ως υπόστρωμα - κινητήριο δύναμη και βασικό μοχλό, τις σκέψεις, το συναίσθημα, τις ιδέες, τις εμμονές, την ίδια του την ποιητική.

Στη νέα ατομική του έκθεση, που θα παρουσιάζετε από την Πέμπτη 10 Ιανουαρίου στην Αίθουσα Τέχνης "ΑΣΤΡΟΛΑΒΟΣ δεξαμενή" (Ξανθίππου 11, Κολωνάκι, τηλ: 210 7294342, 3, φαξ: 210 7293317, www . astrolavos . gr ), τα έργα δημιουργούνται με βάση το Κόκκινο Χρώμα. Το Κόκκινο της καρμίνας!

Ο καλλιτέχνης διηγείται και εκθέτει μέσω της εικαστικής γραφής, αλλά και μέσω του λόγου (εικαστικά διατυπωμένου - ζωγραφισμένου), τις αγωνίες του, κοινωνικές και καλλιτεχνικές. Οι επιλογές του, που επί πενήντα συναπτά χρόνια παραμένουν συνεπείς και διαμορφώνουν το προσωπικό ιδίωμά του, θυμίζουν τις εμμονές, εννοιολογικές ή και πλαστικές, σημαντικών καλλιτεχνών διαφορετικών εποχών, που παρέμεναν πιστοί στο εσώτερο «είναι» τους, άσχετα με τις αντιδράσεις και την εξωτερική πρόσληψη και κριτική που επιδέχονταν το έργο τους. Ένας εικαστικός καλλιτέχνης εκφράζεται συνειδητά ή ασυνείδητα με το χρώμα, το μέσον, το υλικό του. Στα έργα του Τσόκλη, ο συνδυασμός και συγκερασμός του μαλακού, εύπλαστου καμβά και χρώματος, με το σκληρό και ζεστό ξύλο, το ψυχρό μέταλλο ή τη συμπαγή στιβαρή πέτρα, η χρωματική λιτότητα, η καθαρότητα της φόρμας, η ποιητική - ιλουζιονιστική υπόσταση των εικόνων του, που μοιάζουν συχνά να διηγούνται προαιώνιες, απόκοσμες, αλλά και τόσο ανθρώπινες ιστορίες ? είναι στοιχεία, που είτε εμπεριέχονται στα ζωγραφικά του έργα, είτε στις κατασκευές ή στα videos του, διαπνέουν και χαρακτηρίζουν συνολικά τη δουλειά του, προσδίδοντας σε αυτήν το αυθεντικό εκείνο ιδίωμα που αναγνωρίζει κανείς σε κάθε σημαντικό καλλιτέχνη.

Καταδυόμενος και αναγνωρίζοντας μεσ' απ' το άβατο της ψυχής του, αλλά και της έως τώρα καλλιτεχνικής του πορείας, την εσώτερη ουσία της καλλιτεχνικής του δημιουργίας, η οποία συνάδει και συνδέει σχεδόν κάθε ένα έργο στην πολύχρονη αυτή πορεία, ο καλλιτέχνης τώρα ενσκήπτει, αφουγκράζεται και κατανοεί ίσως καλύτερα από ποτέ, την ατέρμονη, συνεχή αυτή διαδρομή του Κόκκινου και των Προσωπικών του Εμμονών.

Σε μια σειρά έργων λοιπόν με βάση την απόλυτη κυριαρχία του Χρώματος, ο Κώστας Τσόκλης εκφράζει σκέψεις, ιδέες, εμμονές, του συνειδητού και του υποσυνείδητού του κόσμου, μέσα απ' το χρώμα, τη γραμμή, το σχέδιο, το υλικό, αλλά και την ίδια τη γραφή και έκφραση των ενδότερων προσωπικών του σκέψεων και συναισθημάτων, ξεσκεπάζοντας και αποκαλύπτοντάς μας το εσώτερο είναι του - όχι μόνο ως καλλιτέχνη, αλλά και ως ανθρώπου. Η κατάθεση αυτή ψυχής μεσ' απ' τα λόγια αλλά και τα έργα, δεν είναι σίγουρα εύκολη διαδικασία, ιδιαίτερα για κάποιον που δεν είναι ποιητής αλλά εικαστικός καλλιτέχνης. Ο Κώστας Τσόκλης όμως πάντα τολμάει να πει και να δείξει αυτό που είναι.

Οι σκέψεις είναι σαν τα δέντρα, οι ρίζες τους ξεκινούν σιγά - σιγά κάτω από το συνειδητό, μέσα απ΄ το υποσυνείδητο έδαφος, για να φτάσουν να ατενίσουν το ουράνιο στερέωμα απλώνοντας το φύλλωμά τους ελεύθερα στον ουρανό. Οι εμμονές πάλι, είναι σαν το Κόκκινο Χρώμα. Έντονες, επίμονες, πάντα εκεί, να ξεχωρίζουν και να κυριαρχούν πάνω από κάθε άλλο χρώμα.

Ο Τσόκλης, όπως δεν εντάχθηκε ποτέ σε καμία σχολή, έτσι δε θέλει να παραδεχτεί ότι ανήκει αποκλειστικά σε μια συγκεκριμένη ιστορική στιγμή. «Όσο δηλώνω παρών, έχω την ευθύνη του εκάστοτε σήμερα, όπως εγώ το αντιλαμβάνομαι.»λέει.

Προχωράει λοιπόν μέσα στο χρόνο και ανάμεσα στο πλήθος των ιδεών χωρίς ανάπαυση, ανταλλάσσει μια χειραψία με τους συγγενείς που τυχαίνει να συναντήσει στο δρόμο του και τους αποχαιρετά χωρίς νοσταλγία, για να συνεχίσει τη μοναχική του πορεία. Μια συνεχής αναχώρηση και μια συνεχής άφιξη το έργο του και η ζωή του.

Η Βελγίδα τεχνοκριτικός Daniele Gillemont γράφει: «Ο Τσόκλης είναι σίγουρα ο πιο πλαστικός από τους σύγχρονους αναλυτικούς καλλιτέχνες, ο πιο πραγματιστής από τους ζωγράφους - φιλοσόφους και ο πιο γοητευτικός χωρίς καμιά αμφιβολία.

.Όλο του το έργο είναι μια δυνατή και δραματική διαμάχη ανάμεσα σε δύο πόλους: μιας πιεστικής και κάποτε ταπεινωτικής πραγματικότητας και μιας άλλης, φανταστικής και ποιητικής.»

 Διάρκεια έκθεσης: από Πέμπτη 10 Ιανουαρίου έως Σάββατο 9 Φεβρουαρίου.